Historia i statystyka

Biblioteka Instytutu Historycznego jest największą biblioteką instytutową w Uniwersytecie Wrocławskim. Rozpoczęła działalność niemal równocześnie z inauguracją zajęć w Instytucie Historycznym, początkowo była to biblioteka katedr historycznych. W roku 1948 liczyła kilkanaście tysięcy woluminów, głównie ze zbiorów poniemieckich odnoszących się do historii Niemiec i Śląska, księgozbiór dotyczący historii Polski powstał dzięki darom i zakupom. W 1959 roku wielkość księgozbioru osiągnęła 26500 woluminów. W grudniu 2022 roku księgozbiór liczył 161743 jednostki inwentarzowe, w tym 39213 woluminów wydawnictw ciągłych, 119366 woluminów wydawnictw zwartych oraz 3164 jednostki zbiorów specjalnych (mikrofilmy, CD, DVD, mapy ścienne, atlasy). Zbiór wydawnictw ciągłych liczy 1739 tytułów. Rocznie zbiory powiększają się o około 2000 woluminów. Podstawę zbiorów stanowią książki i czasopisma z zakresu: historii Polski i powszechnej (od starożytności po czasy współczesne) ze szczególnym uwzględnieniem historii śląska; historii politycznej, społecznej, gospodarczej, kultury; nauk pomocniczych historii. Wydzielony księgozbiór (odrębny magazyn) stanowią dzieła z zakresu historii starożytnej i archeologii śródziemnomorskiej.
Księgozbiór ułożony jest działowo, czego odbiciem jest zapis na karcie katalogowej. Liczba inwentarza, np. 76455, jest łamana przez liczbę oznaczającą sygnaturę np. 76455/7 - 7 oznacza, że książka znajduje się w dziale Historia Śląska. Na starych kartkach katalogowych sygnatura jest wpisana ręcznie w prawym górnym rogu.
Biblioteka nie gromadzi starodruków, ale posiada cenne wydawnictwa pochodzące z XIX wieku, wśród nich kodeksy dyplomatyczne (czeski, brandenburski, łużycki, morawski, śląski, węgierski), Monumenta Germaniae historica, Urkunden und Actenstücke zur Geschichte des Kurfürsten Friedrich Wilhelm von Brandenburg, Publikationen aus den Königlichen Preussischen Staatsarchiven; czasopisma śląskie; Schlesische Provinzialblätter, Amts-Blatt rejencji wrocławskiej, legnickiej, opolskiej.